New York zit er weer op. We gaan vandaag op reis. Paul heeft vanochtend vroeg de auto gehaald bij een verhuurbedrijf op Manhattan. Vervolgens hebben we die volgestouwd, vooral met spullen van Mark. God, wat heeft die jongen afgelopen maanden een rommel vergaard! Hij heeft al een extra grote koffer gekocht, maar zelfs daar past het allemaal niet meer in. Voor Mark is dit al een beetje het afscheid van zijn Amerika reis. Gisteren heeft hij de avond nog met zijn New Yorkse vrienden doorgebracht, vanaf vandaag moet hij het weer met zijn ouders en zusje doen. Dat valt niet mee natuurlijk....Hij is er zelfs een beetje ziek van. Sinds afgelopen zaterdag heeft hij behoorlijk last van zijn keel. Hij lijkt een behoorlijke keelontsteking te ontwikkelen (voor hem een bekende kwaal) en daarom is hij sinds zaterdag al aan de (uit voorzorg meegenomen) antibioticum. Maar dat lijkt nog niet erg aan te slaan.
We rijden in Noordelijke richting door de Hudson Valley naar Albany. Het plan is om de Niagara Falls aan te doen. We zien wel hoe ver we vandaag komen, dat is het voordeel van niets geboekt te hebben. De Hudson Valley is prachtig. Volgens de reisgidsjes is het vergelijkbaar met het Rijndal en dat is inderdaad ook zo: een prachtige, kronkelende rivier door glooiende, groene heuvels. Alleen het is hier veel minder toeristisch bij de Rijn. En dat levert prachtige natuurplaatjes op, maar wat je mist, zijn de terrasjes en kleine kroegjes. Ook tijdens de vorige reis hebben we ons al verbaasd over het ontbreken van gezellige horecagelegenheden in dit land. Afgezien van in steden als New York gaan de Amerikanen bij voorkeur uit bij zaken als McDonalds, Burgerking, Subway of de Dunkins and Donuts op een industrieterrein. Wat we hier ook missen zijn de kastelen. Wel zijn er moderne, imposante kastelen neergezet door de rijken en groten der aarde als Vanderbilt en Rooseveld.
We gaan bij Poughkeepsie van de snelweg af om de Hudson van dichterbij te kunnen aanschouwen. We zijn blij verrast door prachtige plaatsjes als Staatsburg en Rhinebeck. We zien hier van die typisch Amerikaanse houten huisjes met brede veranda's en rondom veel groen en bloemen. En bijna allemaal hebben ze een Amerikaanse vlag in de tuin!
Na Albany koersen we richting Buffalo, aan de rand van Lake Erie. We hebben besloten toch maar in één keer naar de Niagara Falls te rijden. Qua miles is het te doen en bovendien: dan zijn we er maar vast. Onderweg komen sommige plaatsnamen ons bekend voor: Amsterdam, Rotterdam, Rome, Verona en Ithaca... En weer andere herinneren aan de oorspronkelijke bewoners van dit land: Canandaigua, Syracuse en Cheektowaga. Met enige regelmaat staan er langs de kant van de weg bordjes met buckle up (gordels om)! En om dat enige kracht bij te zetten, is er het volgende aan toegevoegd: It's the law, the State of New York.
's Avonds om een uurtje of negen arriveren we in ons (onderweg gereserveerde) hotel. Een hotel in Amerika lijkt nog het meest op een rijtje garageboxen met aan de ene kant een strak geasfalteerd parkeerterrein en aan de andere kant een grote weg. Geen bloemetje, geen boompje, niets. Functioneel overnachten dus. Als je mazzel hebt, zit er nog een zwembadje bij. Volgens Riemy zou het wel eens zo kunnen zijn dat de nabijheid van een McDonalds voor de meeste Amerikanen belangrijker is dan de sfeer, uitstraling of omgeving van een hotel. Nou ja, we zullen het er de komende dagen mee moeten doen.
We wippen nog snel even bij de beroemde Falls langs, want volgens de hoteleigenaar is er elke 20 minuten tot middernacht een spectaculaire lichtshow. Dat laatste valt wat tegen, maar we zijn wel diep onder de indruk van het donderende geraas van de talloze liters water die daar - iedere minuut maar weer - naar beneden storten. Dit gaan we morgen nog eens goed bekijken.