Zaterdag 10 juli 2010

Vandaag zijn we in het Museum Of Modern Arts (het Moma) geweest. New York heeft diverse musea die de moeite waard zijn, maar er zijn er twee op het gebied van de moderne beeldende kunst die je - als je hier dan toch bent - eigenlijk wel gezien moet hebben: het Moma en Guggenheim. Guggenheim bewaren we dus voor de volgende keer.

Het Moma staat in het hartje van Manhattan, niet zo ver van ons appartement. Maar om de voeten te sparen, namen we toch een taxi er naar toe. Bovendien wilden we Paul niet de mogelijkheid ontnemen om met weer een andere taxichauffeur te speculeren over het op handen zijnde voetbaltreffen tussen Spanje en Nederland.

Het probleem met musea vind ik altijd, dat er veel te veel te zien is. Je kunt het onmogelijk allemaal in één keer bekijken. Je zult dus keuzes moeten maken en niets is moeilijker dan dat. Het Moma bestaat uit 6 etages, waar voor een deel de vaste collectie tentoon wordt gesteld, maar waar ook tijdelijke exposities zijn. Toen wij er waren, was er bijvoorbeeld een speciale expositie over Picasso. We zijn begonnen op de zesde etage bij de vaste collectie moderne kunst uit de periode 1900 - 1930. En ze hingen er allemaal: Van Gogh, Seurat, Picasso, Braque, Miro, Chagall, Gaugin, Kandinsky, Duchamps, Magritte, Mondriaan, enz, enz. Prachtig om deze topstukken, die je zo goed kent uit de kunstboeken, nu eens in het echt te zien. De kinderen vonden het ook erg leuk. Het was eigenlijk de eerste keer dat we een museum voor moderne kunst met ze aandeden. De tentoonstelling bood een mooi overzicht van het onderzoek aan het begin van de 20^ste eeuw naar nieuwe (abstracte) uitdrukkingsvormen en de diverse stromingen daarbinnen. Het kon de kinderen wel boeien om Picasso en Mondriaan zich steeds meer richting te abstracte schilderkunst te zien bewegen en daarnaast de experimenten van Magritte of Duchamps te zien. Riemy heeft een hele tijd staan kijken naar een schilderij van een (voor mij onbekende) Amerikaanse schilder, dat op het eerste gezicht geheel abstract lijkt, maar waarin je na verloop van tijd steeds meer gezichten gaat herkennen. Daarna zijn we afgedaald naar de vijfde etage: de moderne schilderkunst uit de periode 1930 - 1970. Daar hingen de Lichtensteins, De Koonings, Pollock's en de Andy Warholl's. Maar je merkte dat toen de aandacht al begon te verslappen. Dan wil je eigenlijk toch weer te veel. Bovendien was het er zo koud! De airco stond veel te hoog. Op een gegeven moment zijn we de tuin in gevlucht om op te warmen en hebben we een kopje (hete) soep (geen Campbell) gegeten. Nadien zijn we nog even over de afdeling media gegaan (dat wilde Mark graag nog zien), maar dat was een teleurstelling. Je kent het wel: drie aan elkaar gelaste landbouwwerktuigen, een baal stro en daartussen een paar televisies met onbegrijpelijke filmpjes en dat is het dan. Dat hebben we in het Groninger Museum (Micha Klein) wel beter gezien.

De lunch hebben we genuttigd in het Central Park tussen de marionettenspelers en portretschilders in. En er kwamen ook nog twee eekhoorntjes om de hoek kijken. Daarna hebben we ons gestort op de podia van de commerciële verkoopkunst aan The fifth Avenue: the Apple Store, Abercrombie and Fitch, Zara en Gucci. In de Applestore hebben Paul en Mark zich vergaapt aan de nieuwe Ipad (de voorbeschouwingen voor het voetbal deden het er erg goed op, geloof ik). Riemy had op haar verjaardag geld gekregen om voor een nieuwe laptop te sparen. En dat brandde in ze zak, want Iphone zag er ook wel heel aantrekkelijk uit. Maar ze heeft het niet gedaan! Voor de Abercrombie and Fitch stond een rij jongeren geduldig te wachten tot het moment dat naar binnen mochten om hun geld te slachtofferen aan de nieuwste rage. Absurd! Mark, die zijn cadeautje voor Lusanne uit deze winkel wilde ruilen, mocht gelukkig tussendoor naar binnen. Riemy en ik hebben vervolgens bij de Zara een op de Abercrombie and Fitch lijkende blouse gescoord, maar dan voor de helft van het geld.

's Avonds hebben we in de buurt de lekkerste pizza gehaald die we ooit hebben gegeten bij de mafste Italiaan die we ooit zijn tegengekomen. Hij kweekte de basilicum voor zijn pizza's tussen de geraniums in bakken aan de kant van de weg. Misschien was dat wel het geheim van zijn overheerlijke pizza's.