Ons appartement in NY ligt geweldig. Times Square op 5 minuten loopafstand, vlak bij een Starbucks, een gezellig pleintje, aan de overkant een Amish market (met gezonde producten), daarnaast een McDonald’s (voor de ongezonde producten) en daartussen de Gossip bar waar alle voetbalwedstrijden te zien zijn van het WK.

De vorige keer dat we in NY waren, was er in het weekend geen rondleiding door het gebouw van de VN. Vandaag wilden we dat in elk geval inhalen. Uiteraard moesten we nog op gang komen, dus werd er eerst een bezoek gebracht aan de Starbucks.

Op de heenweg naar de VN hadden we een taxichauffeur uit Ghana. Als je vertelt dat je uit Holland komt, begint elke chauffeur direct over het voetbal. We mogen ons gelukkig prijzen met de prestaties van het Nederlands elftal. Er is geen enkele taxichauffeur die ons niet de wereldtitel gunt (tenminste in dit stadium na uitschakeling van Brazilië, Duitsland en Argentinië). De taxichauffeur uit Ghana nam de complimenten over het Ghanees elftal als hoop van Afrika ook dankbaar in ontvangst. Zijn familie leeft in Ghana en hij moet behoorlijk hard werken om het dure leven in NY te kunnen betalen en zijn familie in Ghana te onderhouden.

Bij de VN reserveerden we een guided tour voor 16.45 en vervolgens gingen we naar Southstreet Seaport, helemaal in het zuidelijke puntje van Manhattan. Mark was hier vaker met vrienden in de haven geweest. Een fijne plek om uit te waaien op deze warme dag. Onze Griekse chauffeur vindt Griekenland het mooiste land van de wereld (afgezien van de politiek, corruptie en uiteraard momenteel de financiële crisis) maar wil toch in NY, de mooiste stad van de wereld blijven.”Je hebt hier alles!”

Op weg naar de haven bezochten we een modezaak die alleen in Amerika voorhanden is. Het schijnt bijzonder te zijn om in een winkel van Abercromby en Fitch te winkelen of te werken. Alleen jongens en meisjes die er heel goed uitzien kunnen er werken. Een kennis van Mark, een Nederlands meisje dat ook de opleiding deed op de NYFA en dat blijkbaar in de smaak viel, is gevraagd door A&F om een week per maand in deze winkel te komen werken. Haar maandelijkse vlucht en het verblijf in NY worden door A&F betaald! Terwijl Tineke en Riemy in deze winkel met filmsterren niet misstonden, vleiden Mark en ik neer in een paar fauteuils om wat bij te praten. Af en toe sproeiden de geurmachines die in de winkel hangen een stoot over ons uit zodat we weer fris en welriekend de winkel verlieten. Na het bezoek aan de haven liepen we richting Wallstreet. We wilden nu eindelijk wel eens zien waar alle luchthandel plaatsvindt. Bij de Federal Hall National Memorial musiceren enkele historische figuren voor het standbeeld van George Washington. En dan zien we de New York Stock Exchange: wat een indrukwekkend gebouw, getooid met een enorme Amerikaanse vlag. Bijzonder was dat er ook een Nederlandse vlag uithing en men bezig was de Spaanse vlag te installeren. Bovendien stond er een groepje deels oranje geklede mensen voor de beurs. We zijn er nog niet achter wat nu precies de aanleiding was. Zou het voetbal dan toch een enorm stimulerende werking hebben op de beurs?

In Battery Park eten we onze broodjes bij fonteinen, waar kinderen in rondspringen. Rechts zien we het Vrijheidsbeeld, er vindt een optreden van artiesten plaats en naast ons op de bank trippelt een kanarie heen en weer. Heerlijk zo’n dagje New York, maar wel erg warm. Dus we nemen weer een airco gekoelde taxi naar Union Square (daar staat de filmacademie). We komen langs ground zero. Het terrein staat vol met kranen, die al weer bezig zijn NY hier op te bouwen.

Onze aardige chauffeur ( Pakistaan) heeft 9/11 ook meegemaakt. En naast uiteraard voetbal als gesprekthema, gaat het ook over de situatie tussen Pakistan en India. Ze strijden nog steeds om Kasjmir en ook in Pakistan hebben ze nog steeds last van Al Qaida en de Taliban.

Na een bezoek aan Union Square en Madison Square (beide hebben erg leuke parkjes) gaan we met een taxichauffeur uit Bangladesh weer naar de VN. Volgens de taxichauffeur is dit: “the biggest bullshit place. They only drink coffee and do nothing”. En dat terwijl ik net onze kinderen heb voorhouden dat de VN een mooie en ideële organisatie is, die de wereldproblemen probeert op te lossen.

We krijgen een indrukwekkende tour door het VN-gebouw, langs de security councel (die als belangrijkste doel heeft om WOIII te voorkomen) en de imposante zaal van de General Assembly, waarin alle 192 deelnemende landen vertegenwoordigd zijn. Het belang van onderwijs zien we in de schoolkit van Unicef of de voorlichting rondom landmijnen (de kosten zijn 3 dollar om ze te maken en 1000 dollar om ze weer op te ruimen).

Op de terugweg naar huis hadden we een Marokkaanse chauffeur. Hij vond dat de oude (Europese) generaties NY hebben opgebouwd: de gebouwen, de straten, de hele stad, maar dat de nieuwe immigranten er een zootje van maken. Zij hebben teveel een houding van: who cares? En inderdaad zie je in NY veel vuil aan de kant van de weg, gaten in het wegdek en pijpen op straat waar stoom uitkomt.

In ons buurtje ziet alles er echter prima uit. We zijn weer thuis en hebben genoten van New York , de taxichauffeurs, alle indrukken en vooral van de VN. Je kunt er veel kritiek op hebben maar: ït sure ain't the biggest bullshitplace.