Zondag 3 augustus. 'Ik heb geen flauw idee wat ik moet doen!' Vertwijfeld peddelt Mark op zijn surfboard opnieuw richting een golf. En wederom gaan hij genadeloos kopje onder. Tja, dat valt niet mee, het echte surfen.
We zitten op het strand bij Ventura. Daarnet hebben we voor Mark een surfboard gehuurd. Morgen krijgt hij twee uurtjes les en vanmiddag moet hij - op aanraden van de instructeur - wat aanklooien. Om alvast een beetje het gevoel te krijgen. Nou, dat gevoel is nog een eind weg. Voorlopig is hij speelbal van de Californische golven. 'Probeer jij het dan maar eens' roept hij druipend tegen Paul (die natuurlijk weer commentaar heeft). Met een 'Neu, 't is mij te koud' maakt zijn vader zich snel uit de voeten.

Gisteren hebben we ons optrekje in Cambria verlaten. Nog lange tijd dachten we de typisch muffe geur van het huisje te ruiken. De reis ging naar Ventura, vlak onder Los Angelos. Paul en Mark hadden in San Francisco voor de laatste vakantieweek een hotel in deze badplaats geboekt. Oorspronkelijk hadden we voor deze periode een huisje in Santa Barbara. Dat werd echter op de dag voordat we weg gingen afgezegd. We hadden toen nauwelijks nog tijd om wat anders te vinden. Bovendien waren er op dat moment in de buurt van Santa Barbara en Big Sur bosbranden. Daarom hadden we besloten het aan te zien en later, tijdens de reis, een beslissing te nemen over de laatste bestemming. Toen we in San Francisco arriveerden, waren de bosbranden in Zuid Californie gelukkig over. Maar krijg dan op de korte termijn in dit gebied nog maar eens een leuk onderkomen... Want in tegenstelling tot het gebied waar we net uitkwamen, is het hier wel druk en toeristisch. Na Cambria wordt het landschap minder interessant, maar nemen de stranden in aantallen en grootte beduidend toe. Bovendien is het weer hier doorgaans beter. En dat bij elkaar opgeteld is aantrekkelijk voor veel mensen en leidt tot grote hoeveelheden huizen, hotels en (snel)wegen. Wat een verschil met de dagen hiervoor! Hier geen Hummingbirds of dolfijnen, maar Cadillacs en zwembaden.

Het enige dat in deze omgeving nog vrij bleek te zijn, was het Mariott Hotel. Het is een stijlbreuk met de rest van onze reis, maar we hebben er toch maar een kamer genomen. Ondertussen zijn we in het hotel al drie keer van kamer veranderd. In de eerste kamer bleek iets te lekken waardoor het vloerkleed doorweekt was. Dus moesten we naar een andere. Mark en ik hadden onderwijl ontdekt dat er beneden ook kamers zijn die op het zwembad uitkomen. Dat leek ons wel wat: 's ochtends zo vanuit je bed in het water. Wij vragen of we daar niet heen konden. Dat kon wel, maar pas de volgende dag. Dus zijn we gisteren weer verhuisd naar de kamer bij het zwembad. En nu doen we net alsof het een huisje is met een eigen zwembad.

Het moet gezegd worden: de stranden en de zee zijn hier heerlijk. Vandaag hebben we heerlijk een dagje aan het strand: lekker lezen en picknicken. Zo hadden we ons die laatste dagen in Amerika voorgesteld: een beetje bijkomen van al die indrukken. Om 11.00 uur brak vanochtend de zon door (het was eerst weer mistig). Daarna zijn we op zoek gegaan naar een Walmart om een koelbox aan te schaffen en voor Riemy een bodyboard. We beginnen een beetje op Amerikanen te lijken: met de koelbox naar het strand. Het enige waarmee we ons nog onderscheiden is het formaat van de koelbox. Die van ons is vergeleken met de meeste, die we hier zien, nogal bescheiden...

Riemy laat zich op haar bodyboard door de golven naar het strand rollen. Telkens weer. Het is zo leuk! Ze weet van geen ophouden. 'Kijk mama!' roept ze, 'Mark staat'. Inderdaad hij staat! Een klein stukje, maar toch...