Vrijdag 1 aug

Ik had de mevrouw van het huisje gisteravond wel laten weten dat het huisje ons een beetje tegenviel. We waren natuurlijk ook verwend in de afgelopen weken. In San Francisco bijvoorbeeld kon het huisje alleen al niet stuk vanwege de wasberen, het stinkdier en de Hummingbirds op het terras. Ik was dan ook verrast toen ik vanochtend de verwilderde tuin inliep van onze muffe cabin in Cambria: ik dacht eerst dat het duiven waren maar toen ik beter keek zag ik een paar vogels met een naar voren hangend toefje op hun kop in de boom voor het huisjes zitten. Afgezien van het aparte toefje leek de vogel op een kwartel met een bruin gespikkelde borst en een zwarte kin. Tineke en ik hebben het kleine Californische vogelgidsje geraadpleegd, want we moeten Opa in Grolloo natuurlijk kunnen vertellen wat voor bijzondere vogel dit nu weer was. En natuurlijk moeten we dit ook op film opnemen anders gelooft hij ons niet. Het is ook wel een beetje sneu dat hij elk jaar op onze gezamenlijke meivakantie in Bleckwedel net weer te laat is om de ijsvogel te zien. Goed, dit bleek dus de California Quail te zijn, een heel bijzondere vogel. Misschien zitten ze in de boom om niet te gemakkelijk ten prooi te vallen aan de overvliegende Eagles. We worden ook nog eens verwend door de Hummingbirds die we van heel dicht bij kunnen zien in deze woeste tuin. Deze dag begint al goed.
Na het ontbijt en een te hete cappuccino in Cambria (waar overigens ook een Rabobank zit) zijn we op advies van de mevrouw van het huisje naar the Hearst State Beach gegaan in de buurt van the Hearst Castle.
Vanaf de parkeerplaats loopt een houten pier de oceaan in waar enkele mensen staan te vissen. Midden op de pier loopt een pelikaan die blijkbaar gewend is van mensen vissen te krijgen. Riemy ziet vanaf de pier iets bewegen in het water. Goh, dat zou leuk zijn als we hier ook zeeleeuwen zouden zien. Maar we zien opeens vinnen die niet bij zeeleeuwen horen.
De opwinding stijgt, het zouden toch niet......
En jawel hoor: een lang verwachte wens van ons gezin gaat in vervulling. Op een afstand van
ongeveer 20 tot 30 meter van de pier zien we ze zwemmen: dolfijnen!
Vorig jaar in Corsica was het niet gelukt, maar nu zien we ze heel duidelijk. Ze zwemmen in groepjes van 2 à 3 wat heen en weer, soms lijkt het alsof ze de in het water dobberende pelikanen een beetje plagen. Op onze wandeling daarna op het strand zien we ook weer dolfijnen. Dit is toch wel even wat anders dan in een klein rond bassin van een dolfinarium. Mark ziet er zelfs een helemaal een sprong boven het water uit maken. En dan zien we verderop ook nog eens 3 zwarte kopjes van zeeleeuwen. Het kan niet op.

Later in de middag bezoeken we Hearst Castle, het voormalige onderkomen van de rijke krantenmagnaat William Hearst. Voor deze man kon het ook niet op. Zijn `kleine ranch` ligt 5 mijl verderop landinwaarts op een hoogte van ongeveer 500 meter. Wat een schitterend uitzicht had die man vanaf dit kasteel over de baai. We maken een rondleiding mee door zijn privé vertrekken en de gastverblijven, smachten ernaar om een duik te mogen nemen in de geweldige zwembaden, bekijken de vele antieke wandkleden in zijn kasteel, maar we zijn het er over eens dat dit toch niets voor ons zou zijn. Ook al had je in die tijd Charlie Chaplin op bezoek of Winston Churchill of wie dan ook.

Nee, doe ons dan maar de Moonbeach Bar & Grill in Cambria, waar we 's avonds gegeten hebben. Op een terras met uitzicht op de oceaan en de zonsondergang hebben we ons te goed gedaan aan heerlijke scampi, mahi, mahi (witvis), en calamari. Nog even eenvoudig genieten van de natuur, een wandelingetje langs de oceaan, kijken en luisteren naar de golven .
Wat zijn wij weer verwend vandaag.