Vanochtend zijn we eerst met de auto naar het hoogste punt van San Francisco, Twin Peaks, gereden (vlak bij ons huis), maar de mist was nog niet weggetrokken, dus zagen we niets. Op advies van een van de reisboekjes zijn we daarna richting Californiastreet gereden, hebben daar een parkeerplaats gezocht en konden direct opstappen, want ja dat moet je natuurlijk gedaan hebben in San Francisco:
je gaat op de treeplank aan de zijkant staan, je laat je een beetje hangen richting de ‘Streets of San Francisco', (niet teveel want de auto's passeren je soms met een behoorlijke snelheid), je wacht op het belgeluid en daar ga je dan de heuvels op en af. Uiteraard dien je je goed vast te houden aan de stangen als je de bocht door gaat. Het liefste natuurlijk met één arm. Yeah, dit is het echte San Francisco gevoel. Heerlijk! Nu begrijpen we waarom er gisteren aan het begin van de Hydestreet zoveel mensen in de rij stonden voor een ritje met de Cable car.
De aardige bestuurder liet ons met een vette lach en een 'I told you so' de kaartjes nog omruilen voor een dagpas, zodat we gemakkelijker konden overstappen op de lijn naar de Fishermen wharf.

Tussendoor hebben we Chinatown bezocht. Wat een verschil met NY. Hier in SF is de sfeer veel gemoedelijker en ziet de wijk er veel verzorgder uit.
Oké,oke ..
Er zat wel een Chinese straatmuzikant die een heel eentonig snaarconcert liet horen....(wat wil je dan ook met maar één snaar)
en er was bijna dezelfde prullaria als in NY te koop......(afgezien van iets moois voor Joop en Jewel)....
en er was ook hier een oud vrouwtje, dat ons niet met rust liet om de lunch in haar restaurant te gebruiken ('this is much bettel, here is much bettel') .........
en tja , de lunch in het restaurant daarnaast, waar we uit protest hebben gegeten, was niet heel erg lekker (Mark heeft op TV al eens gezien hoe het eruit ziet in de keuken van een Chinees restaurant)........,
maar goed we hebben nog wel een bezoek gebracht aan de oudste bakkerij van San Francisco waar president Clinton, getuige de grote foto's binnen, ook op bezoek is geweest. Carolien, bedankt voor de tip.

Het was nog niet eens zo gemakkelijk om op de andere lijn richting Fishermens Wharf een plek te krijgen, maar bij de vijfde Cable car konden we er gelukkig nog net op. Aangezien ik naast de bestuurder stond kon ik hem direct even vragen hoe het hier met de 'morgage' problematiek zat. Hij gaf aan dat slechts 3 % van de bevolking in SF daar last van had. De mensen die een huis hadden gekocht buiten SF hadden er meer last van. Als je in de eerste 3 tot 5 jaar geen rente hoeft te betalen voor je hypotheek ben je volgens hem geneigd veel te gemakkelijk ook weer andere aanschaffen te doen, zoals een nieuwe auto.

Aangekomen op Fishermans Wharf heeft Mark een spijkerbroek en sweater gekocht en zijn collectie nummerplaatborden uitgebreid. Uiteraard hebben we nog even gekeken bij Pier 39 en de zeeleeuwen en vervolgens zijn we met de trolleybus naar Market street gereden. Ja, met de trolley, want ook bij Stockton stond namelijk een gigantische rij voor de Cable car te wachten. Vervolgens shoppen in de Old Navy in Market street met de dames, en een paar uur en een schoenenzaak later (gaap, gaap, gaap, gaap) konden we ons dan weer opmaken voor 2 ritjes met de Cable car richting de auto.
Het is gelukkig nu erg rustig. Iedereen is moe, maar Riemy en ik gaan toch nog even staan en hangen. We kunnen nog even met volle teugen genieten van de
Ting ting ting ting.