Tineke en ik zeiden tegen elkaar toen we het park inreden hoe moet je dit nu beschrijven. De meneer van de grot (meneer Chamberlain) die we gisteren hadden bezocht noemde ZION de plaats van het hart. Zoals al vermeld is hij Mormoon en komt de naam Zion van de Mormonen. Voor hen bood deze omgeving rust en veiligheid, een plek dichtbij God.
De Paiute indianen noemen het heilige grond; zij voelen nog steeds haar hartslag. In de folder van het Zion national park wordt gesproken over een 'sanctuary of natural and cultural recources'.
Ja, beschrijven is moeilijk, maar ik kan wel zeggen dat mijn hart volloopt als we de kronkelige weg van het park inrijden richting de Canyon. Kort daarvoor hadden we in een opmerkelijk groen en idyllisch weitje bizons met hun jongen zien grazen. En nu: ik heb nog nooit een dergelijk samenspel van kleur, vorm en ruimte gezien in de natuur en dat in een zodanige grootsheid. De kleuren die we ook al bij de Coral Pink Sand Dunes hebben gezien worden hier nog verder gecomplementeerd met nog meer kleurschakeringen in oranje, rood, geel, beige, groen, grijs,wit, zwart. En dat in een afwisseling, prachtig. En dan die geweldige vormen die moeder natuur hier geboetseerd heeft. De imposante rotsmassa's zijn door erosie en wind in allerlei vormen gedrukt en gemarkeerd. Bij veel rotsen is het alsof een gigantische kwast de vormen prachtig geplamuurd heeft. Andere rotsen tonen weer een variatie aan vlakken, vandaag prachtig uitgelicht door de zon. Het is alsof dit park de lievelings-rotstuin van God is. Zelfs alle boompjes staan in een natuurlijke orde op de meest ongelofelijke plaatsen. Onze kinderen moeten soms lachen op de geluiden van verrukking die we laten horen.
In Zion kun je vanaf het Visitors centre alleen met de bus naar boven en kom je onderweg langs drie imposante rotsen die genoemd zijn naar Abraham, Isaac en Jacaob. Toch vonden we dit gedeelte iets minder. We hebben wel een hele leuke wandeling gemaakt richting de Emerald pools voortdurend omringd door enorme hoofdzakelijk roodgetinte rotsmassa's. En wat een rust bij tijd en wijle. New York en Las Vegas zijn heel ver weg.
Langs een paar watervalletjes liep de tocht uiteindelijk door naar een grotere 'pool' waar je helaas niet mocht zwemmen. Pootje baden en genieten van de omgeving en de eekhoorntjes kon gelukkig wel. Op de weg bergafwaarts liep er plots een 'deer' voor ons op het pad. Haar jong zagen we ook verderop in het bos!
Maar zoals gezegd hebben we het meest genoten van de autorit in het park. Terug kregen we als toetje ook nog een schitterende regenboog. Nog nooit heb ik een regenboog zo mooi en zo lang (45 min) gezien. Maar ook dat valt moeilijk te beschrijven, dat kun je alleen maar ervaren!