14 juli Las Vegas. We hadden er niet veel van verwacht en het viel toch nog tegen. Wat een ontluistering na New York. New York heeft sfeer en stijl. Las Vegas is alleen maar plat en nep. Heel erg nep: zelfs de krekelgeluidjes kwamen uit speakers! Ook de avondwandeling langs the Strip kon ons nauwelijks bekoren. De lightshows op Times Square maakten meer indruk.

We hebben met open mond gekeken naar de hordes Amerikanen die hun spaarzame vakantiedagen - de meeste Amerikanen hebben maar twee weken - hier doorbrengen. Las Vegas oefent een grote aantrekkingskracht uit op bepaalde mensen. Je ziet veel vrouwen op leeftijd die apathisch, sigaret in de mondhoek (Nevada is de enige staat waar nog in openbare gelegenheden gerookt mag worden), achter de gokautomaten hangen. En verder zit er het type tatoeages, massa's kauwgum in de mond, veel te dik en nadrukkelijk aanwezig. Waar we in New York nog tegen elkaar zeiden dat het best mee viel met de dikke Amerikanen, moesten we daar in Las Vegas op terug komen. Maar als je ook ziet wat die lui eten! Mark en ik bestelden op een gegeven moment een broodje. Dat werd met ongeveer een halve ham belegd. Toen vroeg die man wat we er nog meer op wilden hebben. Wij zeiden: een beetje sla ofzo. Vervolgens kregen we korting omdat we maar zo weinig op ons broodje hadden...

Nou moet ik zeggen dat Las Vegas ongetwijfeld leuker zou zijn geweest als we een gokje hadden kunnen wagen. Maar we mochten met de kinderen zelfs niet in de buurt van de goktafels komen. Alle hotels hebben op de benedenafdeling een onafzienbare rij aan speelautomaten en roulette- en black jacktafels staan. Het is er een kakofonie aan belletjes en elektronisch geblieb. Als je naar je kamer wilt, ontkom je er niet aan om dwars door deze gokgommorra's te gaan. Toen we er op een zeker moment even stil stonden, werden we vriendelijk verzocht door te lopen. Met minderjarige kinderen mochten we op deze plek des onheils niet stil blijven staan. 'Raar land' zei Riemy toen, 'Kinderen kunnen hier heel makkelijk een pistool krijgen, en over gokken doen ze zo moeilijk!'.
Onze buurman Joop had ons gevraagd 10 euro (15 dollar) in te zetten op nummer 13. We hadden bedacht dat ik aan een tafel plaats zou nemen en dat Mark het van grote afstand op de foto vast zou leggen. Maar ook dat mocht niet. Er werd op barse toon geïnformeerd naar Mark zijn leeftijd en vervolgens werden we gesommeerd het casino onmiddellijk te verlaten. Dus helaas Joop: we brengen geen miljoenen mee terug. Paul heeft de volgende dag jouw 15 dollar geschonken aan een uit Berlijn afkomstige dominee die zich al jaren inzet voor de homeless in Las Vegas. Het is natuurlijk een gok of je geld goed terecht is gekomen....

Het is hier zinderend heet: 38 graden. Toen we bij aankomst de luchthaven verlieten, dacht Riemy dat ze in de uitlaatgassen van een bus was terechtgekomen. Het was de warme wind uit de woestijn. Alle hotels en winkels hebben hier airco en die staat overal behoorlijk hoog. Zelfs zo hoog dat we een jasje voor binnen meenemen. Buiten gaat het uit.

De volgende ochtend waren we vroeg wakker (wat wil je: weer drie uur in de tijd achteruit). We hebben heerlijk gezwommen in het zwembad van het hotel. Daarna hebben we ons boeltje gepakt en zijn we in de gehuurde four wheel drive richting Kenab getogen.