We zitten alweer in het vliegtuig: dit keer 10.000 meter boven Illinois: op weg naar Las Vegas.

Onze laatste dag in New York speelde zich grotendeels down town af: in China Town, Little Italy en Soho.

Maar eerst hebben we 's ochtends een tripje met de kabelbaan langs de Queensborroughbridge gemaakt. Je weet wel: die kabelbaan uit Spider Man. Dat leverde prachtige uitzichten op de East River en Manhattan op. Gelukkig hoorden we pas later dat die zelfde kabelbaan vorig jaar 12 uur in het midden is blijven hangen...

Daarna wilden we de tip van Harm Ydo verzilveren: een rondleiding door de vergaderzalen van de United Nations. Helaas waren er geen quided tours op zaterdag. We moeten dus nog een keertje terug naar New York. En niet alleen hiervoor. We hebben nog zoveel niet gezien. Paul en ik hadden graag ook Guggenheim en het MOMA aangedaan. Maar de concessie aan Riemy was het American Museum of Natural History (we hadden haar nl. ook al Madame Toussaud en the Zoo ontzegd....). Het New Yorkse Natuurmuseum viel ons echter wat tegen. Zoals alles in Amerika was het vooral groot en veel. Wij hadden een modernere, meer interactieve belevenis verwacht. En het was eigenlijk heel traditioneel opgezette beestjes kijken. Wel indrukwekkend was de film in het Planetarium over het ontstaan van de maan en de aarde. Die werd afgespeeld op een koepelvormig filmdoek waar je achterover geleund naar moest kijken. Het was net of je de botsing der meteorieten live mee maakte!

Terug naar dag vier. Het bezoek aan het gebouw van de UN hebben we maar voor een toiletstop benut. Vervolgens hebben we ons in een yellow cab richting het zuiden gespoed. We werden afgezet in Canalstreet, de scheiding tussen Chinatown en Little Italy. Wat je daar meemaakt is nauwelijks te beschrijven. Ik had nog geen voet buiten de taxi gezet of ik werd letterlijk een stalletje in gesleurd om prullaria aan te schaffen. Ik heb nog nooit zoveel rommel bij elkaar gezien! Een onafzienbare rij van kraampjes met bellenblaasmachines, plastic pistooltjes, t-shirts (I love NY), sjaals, zonnebrillen en andere spiegeltjes en kraaltjes. Alles ongetwijfeld made in Hong Kong. Je kent die kraampjes wel van Europese toeristische attracties, maar dan zijn het er twee, hooguit drie. Hier waren het er wel tweehonderd. En druk! Je kon over de hoofden lopen. Dus vluchtten wij Chinatown in. Daar werd het niet veel beter van. De inhoud van de kraampjes veranderde enigszins (meer waaiers en vooral meer vis...), maar de rest niet. De hoeveelheid (belegen) vis in de kraamjes maakte het verblijf er niet aangenamer op. Dus wij snel naar Little Italy. Dat was gelukkig beter: sfeer, minder zooi en meer zuurstof. Heerlijk geluncht op het terras van Vincents, Italian restaurant since 1904. De pizza's met home made tomatosauce zijn aan te bevelen. . Daarna hebben we een mooie wandeling gemaakt door Little Italy en aansluitend Soho. Soho vonden we prachtig. Je kunt je moeilijk voorstellen dat dit vroeger de arbeiderswijk van New York was (das ist der Mond ueber Soho...). Het is nu een trendy wijk op het gebied van mode, design en kunst. Alles is prachtig onderhouden en luxe. De typische laagbouw in dit gedeelte van New York - met gietijzeren bogen, trappetjes en ornamenten - is hier op zijn mooist.

Om ongeveer vier uur had iedereen - wat wil je na drie dagen slenteren - zulke pijnlijke voeten dat we naar het appartement zijn gegaan. Daar hebben we een uurtje met de benen omhoog gelegen. Daarna zijn Riemy en ik nog even gaan shoppen. We hebben ons per fietstaxi naar de winkel laten rijden.
's Avonds moest er ingepakt worden. Het eerste deel van de reis zit er al weer op. We haalden nog een keer wat lekkers van The Amish market om de hoek. Wat kunnen die lui koken! Dit winkeltje zullen we nog missen. Paul belde met het vliegveld om te vragen hoe laat we zouden moeten inchecken. Dat was maar goed ook, want zo kwamen we erachter dat onze vlucht was gecanceld. Waarom? Dat blijft een raadsel. We werden overgeboekt op de vlucht van 11.10 uur. Het voordeel was dat we beduidend later op konden staan!

Jose heeft ons vanochtend naar het vliegveld gebracht. Jose heeft ons op de heenweg ook van JFK naar Manhattan gebracht. Jose is zo'n taxichauffeur waar ze je in de boekjes voor waarschuwen: zonder licence. If they ask you: just tell them jou're friends from Jose.... We hebben hem ongetwijfeld te veel betaald, maar wij hadden wel een zwak voor hem.

Het is 15.16 uur (New Yorkse tijd). We passeren Colorado Springs. Nog een uurtje vliegen en dan zullen we een nog grotere gekte meemaken dan op Times Square. Dat kan bijna niet!

Naar New York gaan we zeker nog eens terug. Het is een stad van uitersten. Mooi en lelijk gaan er hand in hand. Evenals rijk en arm. Wat me nog het meeste is bijgebleven is een moment tijdens de rondvaart om the city. Keek je naar de ene kant dan zag je het succes van de ratrace weerspiegeld in de glanzende torens van Manhattan. En aan de andere kant van de Eastriver werd de keerzijde van die ratrace o zo zichtbaar in de troosteloze woontorens van de Bronx.