Vandaag is de laatste volledige dag voordat we terugvliegen. Eigenlijk hebben we de meeste highlights van Vancouver gisteren toch gehad. Dat kan dus best in 1 dag op de fiets, in elk geval downtouwn.. Een van de voordelen van Vancouver is dat je ook weer heel snel in de natuur zit. Zo zou je ook hier een whale-watch tour kunnen doen, of met het watervliegtuig een rondje maken, maar er zitten ook Grizzly beren in de buurt van North Vancouver op Grouse mountain.

Dus op naar Grousse mountain. Na de spannende tocht omhoog waar je als je naar beneneden kijkt een mooi uitzicht hebt op Vancouver, de wolkenkrabbers, het Stanley park en de zee met de tankers die voor Vancouver liggen, komen we boven aan bij Grousse Mountain in de wolken. De top op meer dan 1200 meter is niet te zien. Het is hierboven mistig en koud, maar dat weerhoudt een van de Canadezen die we tegen komen er niet van om hier in blote bast rond te lopen. In de winter kan hier worden geskied. Stel je voor je woont in Vancouver Noord en na een half uurtje rijden ben je bij Grouse mountain. Niet verkeerd.

Boven aangekomen zien we een mooi skiresort, maar vanwege het slechte zicht kun je niets van Vancouver zien en daarom heen. Toch is hier in de buurt ook allerlei wildlife zoals het schijnt.

En ja hoor, niet heel ver van het resort zien we opeens de sporen van vrij grote berepoten. Jeetje!!! Zouden dit de sporen zijn van de grizzly?

Een Canadees, die we tegen komen bevestigt het. Hij is een grizzly kenner en vertelt ons het nodige over de Grizzly beren. Grizzly beren zijn veel groter dan zwarte beren. Hij kan op zijn achterpoten staand een hoogte van 3 meter bereiken en tot 600 kg zwaar worden. De nagels van de grizzlybeer zijn scherp en lang (zo'n 10 cm), en geschikt om in de aarde mee te wroeten. Hoewel het in de eerste plaats vegetariërs zijn, eten ze alles wat ze lekker lijkt, zowel dierlijk als plantaardig voedsel: gras, wortels, bessen, noten, insecten, vis, reptielen en zoogdieren. Als ze honger hebben, kunnen ze andere dieren aanvallen, en ook aas zullen ze niet laten liggen. Het zijn uitstekende zwemmers, en in het juiste seizoen vissen ze zalm uit de rivier.

Normaal gesproken zal iemand niet worden aangevallen door beren, zeker niet als gepaste afstand (een afstand van minstens 100 meter is aan te raden) wordt gehouden. Als ze niet worden benaderd en met rust worden gelaten, zijn beren geen bedreiging. Wijfjes met jongen zijn door hun drang het kroost te beschermen vaak eerder geneigd aan te vallen dan wanneer ze alleen zijn. Wordt men toch aangevallen dan is roerloos blijven liggen het verstandigste zodat de beer denkt dat zijn mogelijke belager dood is of geen bedreiging meer vormt. Terugvechten heeft geen zin. Ook wegrennen is niet wijs, want de beer is sneller en kan beter rennen.

Oké, slik. Zo’n Grizzly is dus een ander verhaal dan de zwarte beer En er is in elk geval hier eentje in de buurt.

Spannend!

We blijven maar een beetje bij de Canadees in de buurt. Tsja, 100 meter afstand houden terwijl er door de mist ongeveer een zicht is van 50 meter. We zien nog steeds duidelijk de sporen van de beer.

En opeens zien we in de buurt van een waterplas een grizzly liggen. En niet een, het zijn er zelfs twee!

Ja, echt waar. Twee Grizzly ’s!!

Wat niet waar is, is dat het hier gevaarlijk is, want we bevinden ons op de waarschijnlijk meest toeristische berg van Canada. We zijn niet naar boven gelopen, maar met een gondel naar boven gekomen (voor 180 CAD) en het is hier behoorlijk druk, ondanks het slechte weer.

De twee grizzly’s, genaamd Grinder en Coola, zijn beide gevonden als wezen en worden hier in een omheind parkje opgevangen. De gids van Grouse mountain vertelt dat ze al behoorlijk verwend zijn . Zo eten ze alleen Romaine sla en geen gewone, laten ze de groene uiteinden van worteltjes lekker liggen, etc. Hij zou het mooi vinden als in de toekomst wezen worden opgevangen in een gebied met geen toeristen, zodat je ze, als ze kunnen overleven, ook weer vrij kunt laten. Deze twee zouden de mensen blijven opzoeken voor het eten.

Ach, beide beren zien er zo knuffelbaar uit en de Tineke en Riemy (Ooohh, Aaahh) zouden ze echt wel even willen knuffelen, maar zelfs de dierenverzorgers hier zijn nog nooit in dezelfde ruimte alleen met de beren geweest. Toch wel een beetje oppassen dus en beide dames kunnen natuurlijk altijd bij ons terecht:-).

Tineke en ik hebben ook nog even staan kijken bij de houthakkersshow. (zie voor een vroege versie van deze show Youtube. https://www.youtube.com/watch?v=DtZXe0LZtW0)

We hebben ons best vermaakt, maar Mark en Riemy vonden de humor te goedkoop (het was anders al met al best weer prijzig:-) en het weer te koud en zijn naar het skiresort gegaan. Gemakkelijk te vinden vanwege het pad met witte berevoeten :-). Evt. kun je op mooie dagen ook nog verder omhoog met een stoeltjeslift(uiteraard voor een extra bedrag), maar ja als je niets ziet heeft dat geen zin. Terug met de gondel zien we uit de wolken komend gelukkig weer een mooi uitzicht op Vancouver.
Je kon na 18:30 u van de mogelijkheid gebruik maken om boven op de gondel te staan (wel met een hekje eromheen) om bij de zgn. Skyride Surf Adventure de wind in je haren te voelen. Dat is vast een leuke kermisattractie in het hoge tempo waarmee je naar beneden gaat. Maar goed, wij zijn eigenlijk geen kermisgangers en kwamen vandaag dan ook een beetje van een koude kermis thuis.

Nou ja, beneden was het weer lekker warm. En we waren we in elk geval op deze laatste dag toch nog close to the grizzly’s.