Check

Morgen gaan we naar Vancouver dus vandaag is de laatste dag dat we nog eens een stevige wandeling kunnen maken in het Olympic National Forest. We hebben onze zinnen gezet op de Copper Creek trail.

Even checken of we alles mee hebben:

• boodschappenlijstje voor de laatste dag >check
• wandelschoenen> check
• proviand > check
• routebeschrijving> check
• Fanny pack met waardevolle spullen> check
• zwemspullen (wel of niet mee? Ja, toch wel, want misschien zwemmen we nog wel na de wandeling in Lake Cushman) > check dus

(Onze vriendin Clara smult waarschijnlijk al weer bij het zien van deze checklist, want zij is een echte liefhebber op dit vlak;-).

Vandaag is de bakery open, dus doen we geen Starbucks. Wat een dag zonder Starbucks? Ja, we hebben er gisteren zoveel gezien in Seattle. Dus koffie bij de Bakery. Als we deze met een checklistje zouden moeten beoordelen:

• te heet: Ja
• te weinig schuim: Ja
• kopjes te vol: Ja
• lekker : Ja, …ja toch wel

Dus gewapend met alle spullen van de checklist en de koffie zijn we na 70 minuten rijden bij de trail.

Na 10 meter lopen treffen we op de trail een klein houten lessenaartje aan (met daarin pen en papier) waar je je als wandelaar kunt in – en uitchecken. Eigenlijk best een goed idee als je ergens de wildernis in gaat. Riemy neemt de honneurs namens ons waar en checkt in om 12.30 uur met 4 personen.

De Copper Creek trail is vernoemd naar de kopermijn in dit gebied. Ook werd er mangaan gewonnen. Matthijs kan als chemicus vast uitleggen waar deze stof goed voor is.
Maar het was natuurlijk veel te mooi weer om ergens een mijn in te duiken, en eerlijk gezegd hebben we die ook niet gevonden.

Het begin van de wandeling lijkt weer op de bemoste grote bomen die we al eerder hebben gezien in the Olympic National Park. We klimmen steeds hoger en na een half uur komen we een stel tegen dat het wel heeft gezien en weer naar beneden gaat. Verderop is het nog steiler zeggen ze. We gaan gewoon door. We zijn benieuwd of we nog wat wildlife tegenkomen.

En dat kwamen we inderdaad . Maar niet dat wat we hadden verwacht.
Grote horzels (of waren het bijen?) zwermden om de dames en Mark heen. Ze waren in elk geval groot! Zelf had ik er niet zoveel last van, terwijl ik toch ook gewoon had gedoucht. Met behulp van wat afgebroken takken van varens checkten we onszelf en elkaar op vliegend gevaar.

Na een uur stijgen horen we verderop een gil. Mark was wat vooruit gelopen, maar hij was het niet.

Er bleken nog 3 jongens in het bos te zijn en eentje was gestoken door een horzel. Hij dacht een bij. Later zeiden zijn vrienden dat hij 5 keer gestoken was. De jongens waren wat onrustig, dus de kans dat we nog ander wildlife tegen zouden komen was niet groot. Af en toe zag je ze sprinten omhoog vanwege de horzels. Dat kreeg ik met de dames niet helemaal voor elkaar. Het was een lange tocht omhoog, maar we hebben de ‘ridge’ gehaald en werden beloond met een mooi uitzicht. Riemy had een gezondheid-app waarop ze kon zien hoeveel verdiepingen hoog we nu waren. 182!! Dat klonk toch indrukwekkender dan stijgen van 800 naar 3200 feet (van 243 naar 975 meter) volgens de routebeschrijving.

De terugweg verliep beter. In een rustig maar gestaag tempo, hadden we veel minder last van vliegend wildlife. En de jongens waren blijkbaar boven ook tot rust gekomen, want een van hen speelde op een indianenfluit. Na een korte stop bij de beek waren we tegen half 5 weer beneden en konden uitchecken. Pfff. Nou die stevige wandeling hebben we gehad vandaag.

Gelukkig hadden we de zwemspullen op de checklist gezet en ook nog eens meegenomen. Wat hebben we heerlijk gezwommen in Lake Cushman, hoewel ook daar vliegend gevaar;-)

Met een ijsje uit het lekkere koffiezaakje in Hoodsport rijden we voor het laatst in deze vakantie de weg terug naar de Jarrel Cove, waarbij Riemy nog even perfect Tineke imiteert als er iets om haar heen vliegt. Houuuuu, Houuuuu, AAAHHHHHH.

Me valt tijdens de tocht weer op hoeveel mailboxen er hier langs de weg staan. De huizen staan vaak ook ver van de weg. De postbussen hebben een rood hendeltje (a flag) aan de zijkant. Als die omhoog staat weet de postbezorger dat je uitgaande post hebt, zelfs als hij jou niets bezorgt. Maar ja, je moet waarschijnlijk wel elke dag zelf checken of je post hebt gekregen. Of niet?

Nou ja, dat geldt niet voor ons. Op onze checklist voor morgen staat:

• Uitchecken Jarrel Cove
• Iedereen bijtijds in de auto krijgenJ
• Reizen
• Inchecken Vancouver