Maandag 15 augustus

Iedere ochtend hangt er een dikke mist over de Mason County. Het is dan grijs en heel stil. Je hoort iedere hap van de eekhoorn in zijn dennenappel. En af en toe in de verte een misthoorn. De mist ontstaat door het vele water hier. Mason County bestaat voor meer dan de helft uit water. De Pacific Ocean dringt hier via de Straight of Juan de Fuca diep het land in. Met als gevolg dat er heel veel eilanden en schiereilanden zijn. En op een van die eilanden - Harstine Island - wonen wij nu. Verbonden door een lange brug met de vaste wal. Gelukkig trekt de mist rond een uurtje of tien / elf op en wordt het prachtig blauw met een lekker zonnetje. We hebben echt fantastisch weer en de vooruitzichten voor de rest van de week zijn ook goed.

Naast het gebied met zeearmen en schiereilanden ligt het Olympic National Park, een gematigd regenwoud van bijna 4 duizend vierkante kilometer groot. Middenin ligt de Mount Olympus, een gletsjer van ongeveer 2500 meter hoog. Daar gaan wij vandaag hiken. Nou ja... Niet op die gletsjer. Dat is me veel te hoog. En te koud. Maar wel in het lager gelegen regenwoud.

We gaan het gebied binnen via een van de ingangen aan de oostelijke zijde van het park, bij het Staircase Ranger Station. Ook in het Olympic National Park kun je niet met auto's naar binnen. Je kunt alleen maar lopend door deze 'wilderness'. De weg naar het Staircase Ranger Station voert langs Lake Cushman, wat op zich al een prachtig ritje is.

Eenmaal in het park dan kom je ogen te kort. Zo prachtig. Al die immense, eeuwenoude bomen. Sommigen zijn wel 70 meter hoog en hebben een diameter van 4 tot 5 meter. De korstmossen die langs de takken naar beneden hangen geven het geheel een mystiek sfeertje. En dan al die beken en riviertjes die soms kabbelend en soms met donderend geraas naar beneden komen. Adembenemend. Het is helemaal duidelijk waarom dit gebied op de Unesco werelderfgoedlijst staat.

We maken een wandeling langs de Skokomish River van maar anderhalf uur. We waren zo stom geweest om geen broodjes mee te nemen. We hadden verwacht dat we voor de lunch wel weer thuis zouden zijn. This is America man! Daar vallen de afstanden altijd tegen!

We besluiten om deze week nog een keertje terug te komen en nu eerst af te dalen om wat te gaan eten. Hiken op een lege maag is ook niets. We vinden zowaar onderweg naar huis een leuk restaurantje in Hoodsport waar je lekker kunt lunchen met bagels en verschillende toppings. Voor Amerikaanse begrippen niet verkeerd!

Na de lunch - het was ondertussen vier uur - zijn we terug gereden naar ons eiland. Daar hebben we om de hoek van ons huis nog even heerlijk gezwommen en in de zon gelegen op een idyllisch strandje waar we de enigen waren. "Dit zou je in Europa nooit gebeuren" zeiden wij tegen elkaar: "dat je alleen op zo'n mooi strandje zit". This is America man.....