Zondag 15 aug.

Het is de derde keer dat we in Amerika zijn. Na de geweldige week in Canada en de reis hier naar toe is de zondag echt een rustdag.

We staan pas op tegen 9 uur. Er zijn wat wolkjes en de nacht was wat frisser , maar vandaag loopt de temperatuur weer netjes op boven de 80 graden( Fahrenheit).

Riemy krijgt het voor elkaar een ree in de tuin uit haar hand te laten eten. Of toch niet? Zo’n takje uit de tuin valt het reetje toch wat tegen. Maar wat bijzonder dat je die mooie oortjes van zo dichtbij kunt bewonderen.

Na het ontbijt is het de hoogste tijd om weer eens te trimmen. De zon is al weer verschenen en Mark en ik duiken in ons sporttenue en rennen een rondje Harstine Island, hier en daar over het strand, maar het merendeel over een trail . Hè dat jong is steeds lastiger bij te houden in de trail die zich golvend tussen zee en huisjes omlaag maar ook omhoog slingert;-). Een Amerikaan die op een of andere manier herkent dat we vader en zoon zijn moedigt me aan met : “Come on Dad, keep up”. Yeah, I’ll try.

De omgeving heeft wat van een gedomesticeerde versie van Canada. Ook hier vind je de ‘inlets’, de groene wallen en de gletsjerberg op de achtergrond.

Daarna is het weer de hoogste tijd om even onze reisverslagen te maken en boodschappen te doen. Gelukkig is in de buurt een bakery, die koffie serveert, die best wel naar Starbucks smaakt. Ja , serious.
Ook vinden we een groenteboer in de buurt , waar we een groot deel van de boodschappen kunnen inslaan. Aan de overkant worden auto’s aangeboden . Eens even kijken naar de prijzen, want er staat ook een rode Saab cabrio 9-3. Misschien iets voor Rob, zodat we met alle wintersportvrienden een cabrio tour kunnen maken. Nu de prijs hiervan valt niet tegen, slechts $ 2300. Hier staan de auto’s trouwens normaal opgesteld. We hebben in Canada en Amerika ook al een paar keer gezien dat de auto’s op een rij allemaal met open motorkap naar lucht happen. Ze lijken allemaal te roepen: “Buy me, buy me. Not those beside me, but me.” In elk geval kunnen de potentiële kopers net als bij paarden ze even in de bek kijken: :-).

Op de weg naar Shelton zien we weer de nodige borden met namen van kandidaten voor de verkiezingen. Je moet even zoeken naar een D of een R op het bord om te zien voor welke partij ze kandideren. Misschien werkt het voor veel Amerikanen zo dat hoe vaker je een naam op een bordje ziet staan langs de weg hoe meer je de neiging hebt om op die persoon te stemmen? George Washington was in elk geval voor partijloze politiek. Deze staat draagt zijn naam en op de routebordjes langs de weg is zijn bekende silhouet (zelfs met de gevolgen van zijn oversized kunstgebit) te herkennen.

Het plaatsje Shelton is very disappointing.. We hebben behoorlijk moeite om de supermarkt te vinden en doen dus direct maar inkopen voor 3 dagen. Nou, met de huidige dollarkoers is hier ook niet echt plezier aan te beleven. Een pak beschuit kost hier $ 4,30. Ja je blijft Hollander hè:-(.

Na terugkomst maken we gezamenlijk nog een wandeling op de trail.. We komen in een stukje dat Mark nog verder had getrimd vanochtend. Een klein regenwoud- paradijsje waar een kleine eekhoorn ons gebiologeerd aan blijft kijken vanachter een van de vele hoge conifeerbomen. Hier geen beren , of cougars. We kunnen zo maar wat rondstappen in de omgeving.

Of toch niet?

Op de terugweg loopt Mark voor en manoeuvreert nonchalant om een stuk tuinslang heen dat iemand waarschijnlijk heeft laten liggen. De ‘tuinslang’ blijkt echter te bewegen , dus Tineke die achter Mark loopt slaakt een gil. Hij steekt vlak voor haar voeten de trail over. Het blijkt een gewone kousenbandslang (Thamnophis ) te zijn, van ongeveer 50 cm, zwart met gele strepen. Misschien wel op zoek naar een aantrekkelijke voet.
Nou goed:-) Toch weer wat meegemaakt op deze rustdag!