Vandaag donderdag 12 augustus wilden we het eens wat rustiger aandoen. Bijvoorbeeld niet langer dan 2 uur in de auto zitten:

Een beetje in de buurt blijven en genieten van het vakantiehuis en de directe omgeving. .Wat in elk geval op ons programma staat is een bezoek aan de buurvrouw Sandy en haar vader Len. Len hadden we op straat ontmoet en een dag later vonden we een kaart voor de deur met een hartelijke uitnodiging en waarin ze aangaven een grateful connection met Holland te hebben.

Al snel wordt duidelijk dat familie van Sandy en Len gered is door een Nederlandse pastoor (uit Heerlen) die 1000 Joodse kinderen heeft geholpen in de oorlog. En wij zijn natuurlijk heel blij dat we door de Canadezen bevrijd zijn in Groningen.

We horen van Sandy dat Len al 90 jaar oud is , maar toch nog heel kwiek. Vroeger dook hij van hoge rotsen, skiede op de hoogste bergen en was een zeer goed (amateur) golfer. Nu maakte hij in elk geval 5 keer per dag een ommetje in de buurt en tijdens ons bezoek de nodige grapjes.

Zij woonden hier aan de Fillinger Crest ook nog niet zo heel lang. Het verbaasde ons wel dat ze nog nauwelijks iets van de highlights van het eiland hadden gezien, maar ja , op het moment dat Sandy dit huis bezichtigde waren vanuit het raam 2 walvissen die haar begroeten met een paar mooie spuiten. (handig zo’n sproei installatie die langs je huis zwemtJ) .Ja dan ben je natuurlijk verkocht en dan trekt de rest van het eiland je misschien ook wat minder. Vorige week had ze hier nog de grote staart van een bultrug parmantig zien ondergaan.

Onze buurvrouw in Groningen (Chiene) zal het plezier doen dat onze buurvrouw in Canada ook een huisvogel heeft namelijk een parkiet. Een stuk kleiner dan de papagaai van Chiene maar desalniettemin ook een beetje gekortwiekt en erg grappig en gewiekst. Hij heet Hamish en dat betekent volgens Google zoiets als houder van de hiel/God zal beschermen’ Hamish had een eigen karretje, deed kunstjes voor een blaadje rucola, nou ja kunstjes , hij moest Sandy kussen en dat weigerde hij toch op commando te doen, maar hij bleef wel gezellig op de schouder van Sandy zitten. Hij was vandaag dus in elk geval een ‘houder van de schouder’.

Maar Chiene, Hamish had in de woonkamer een grote kooi voor het raam met uitzicht op de zee en allerlei speeltjes maar ook in de kamer boven een extra kooi met uitzicht op walvis en zelfs op het terras . Jewel (jouw papagaai) zou stinkend jaloers zijn op een plek waar zulke grote vissen langs zwemmen. Het is maar goed dat Sandy ons niet heeft gevraagd om op de parkiet te passen, anders had Tineke hem vast iets onoorbaars laten doen (praten kan Hamish namelijk niet, dus je kunt hem niet ‘Sukkel’ laten zeggen en de buren laten schrikken;-))

De klusjesman van Sandy gaf ons nog tips voor in de buurt. Eerst hebben we eens serious lekkere koffie gehaald bij de Starbucks en vervolgens de piperslagoon bezocht aan het strand , waar vroeger helaas ook walvissen werden geslacht. Tegenwoordig is het een eiland met schuurtjes waar je bij eb naar toe kunt lopen. Je en na de pipers lagoon was het dan eindelijk zover. De temperatuur steeg alsmaar verder, de 25 graden grens werd met gemak doorbroken. De reetjes kwamen de schaduw onder onze veranda opzoeken. Mark en ik hadden ook al zonnebrillen op moeten doen omdat Tineke naar de pipers-lagoon het zicht op haar mooie , maar toch vrij witte , benen al had prijs gegeven.

Ja het moest er van komen, het was niet langer tegen te houden;

Het was tijd voor de korte broek!!

Je zet nog een pet op je hoofd en je kunt je onopvallend onder de Canadezen begeven. ‘s Middags hebben we dat ook gedaan bij de Nainaimo rivier, een tip van de klusjesman. Een prachtige rivier in het bos bij Nanaimo, waar blijkbaar veel collega- klusjesmannen bezig geweest waren met het stapelen van steppingstones. In de rivier kijken de kleine rivierkreeftjes verlekkerd naar je tenen, maar wat was het heerlijk verkoelend en slechts enkele mensen op afstand.

Genieten dus , dicht bij huis en in korte broek