Dinsdag 9 augustus

Vandaag is de dag van de grote vissen, de walvissen. We reizen naar Ucluelet aan de westkant van Vancouver Island. Volgens Google Maps 2,5 uur rijden, maar als we de TomTom starten geeft die meer dan 3 uur aan. Zeg maar even naar Scheveningen vanuit Groningen.

De rit naar Ucluelet voert ons langs de bekende weg naar Port Albino( Alberni) . langs Lake Cameron en de Cathedral Grove , waar nog steeds veel bezoekers ( in korte broek) een stop maken.

Na Port Albino waar we een Starbucks vinden en onze Chevy ook even volgooien met Regular (voor 1.07 CAD per liter!!) rijden we ook weer door een prachtig groen landschap met weer met veel sparrenbos. Aanvankelijk rijden we wel achter een ‘Olle souz’ (zie ook ons reisverslag in Amerika met gelijknamige titel) Canada zou eigenlijk Groenland moeten heten, maar wie weet was de indianen naam Kanata ook wel bedoeld in de betekenis van ‘nederzetting’ van Groenland. Ook zien we geweldig grote meren (Sproat lake en Kennedy lake)

We hebben een groot deel van de weg een rivier naast ons die doet denken aan de Drome (Frankrijk). Waarschijnlijk zou je hier schitterend kunnen kanoën.

Deze weg naar Ucluelet en Tofino is helemaal wat je van Canada verwacht en dan zonder Billboards. Riemy heeft Frank Sinatra opgezet, weliswaar niet Canadees maar wel heerlijke reismuziek voor grote afstanden.

We komen mooi op tijd aan in Ucluelet . Google Maps had een betere inschatting van de tijd. Ucluelet (spreek uit joe kjoe let) betekent ‘veilige haven’ en is een leuk kustplaatsje met veel houten huisjes. Zo stel je je Canada voor. Tineke kijkt al verlekkert naar het houten huis van de Municipal waar een paar picknic bankjes voor het gebouw staan in het gras . Hier kunnen niet alleen ambtenaren picknicken. Hogere krachten zorgen er blijkbaar wel voor dat het hier af en toe regent zodat iedereen weer tot activiteit gemaand wordt.

We gaan met ongeveer 15 personen de boot op. Ook hier een man met korte broek maar dat blijkt een Engelsman te zijn. Die zijn ook geen hete zomers gewend;-0 (Trouwens mijn zwager Siebolt schijnt in de buurt van Scheveningen ook met korte broek rond te lopen, ik waarschuw maar even

Bij vertrek miezert het nog een beetje maar daarna wordt het droog. We varen langs een paar kleine eilandjes langs de kust, waar ook weer hoge sparren op staan. Een beeld dat we nog niet eerder elders hebben gezien. Na en half uurtje varen komen we op de plek waar 2 walvissen zijn gespot. Riemy heeft al een orca uit het water omhoog zien springen. Ja ja;-) Voor de rest van de boot is dit onopgemerkt gebleven. We kijken uit naar fontijntjes zoals we dat in onze vorige walvistocht hebben geleerd.

Ja en eindelijk zien we er een!!

Het blijkt een walviskalf te zijn dat wat rondjes trekt in dit gebied. Zijn moeder wordt een eind verderop achter een rotsengroep ook gespot. We blijven stil liggen en zien de kleine walvis een aantal keer spuiten en boven water komen. Eigenlijk heel goed dat we niet voortdurend achter het kalf aanvaren en het ook de ruimte geven. Het kalf lijkt zich verder wel goed te voelen hier zonder moeder, maar we zijn toch weer blij als we na 3 kwartier ze opeens heel dicht naast elkaar zien zwemmen. Mooi toch zo’n stereo fontijnenshow. Niet zo spectaculair als bij onze eerste walvistocht maar toch weer bijzonder deze encounter met the whales. We maken nog een ommetje langs een eilandje met zeeleeuwen en zeehonden, waarna we vervolgens weer terug varen richting haven. Riemy had dolfijnen gespot. Wij dachten ook hun vinnen te zien dit keer;-

In de namiddag maken we nog een schitterende wandeling langs de kust. We horen van het begin af aan een bijzonder geluid. Het lijkt wel wat op dat van een roerdomp, zoals we die met opa en oma in Lauwersoog wel eens hebben gehoord. Het bos is ook hier bemost onder invloed van het regenwoud- klimaat en geeft een sprookjesachtig karakter. Ook hier net als in de Qualicum park zie je hoe mooi coniferen worden als je ze gewoon als bomen laat groeien i.p.v. . te scheren in een saaie heg. We hebben nog nooit zoveel bankje gezien met uitzicht op de kust. Je kunt ze blijkbaar doneren. Een zeehond zwemt vlakbij. En voortdurend dat geluid. We komen er bij de vuurtoren achter dat het een boei is en niet een grote Canadeze roerdomp of een bronstige walvis.

De wandeling brengt ons nog dicht bij de plek waar we met de walvisboot zijn geweest., maar fontijntjes hebben we niet meer gespot. Aan het eind van deze wandeling heeft Marks wandelschoen honger ofwel zijn zool maakt happende bewegingen tijdens het wandelen.

Maar we zijn weer terug in de veilige haven. Het was een mooie dag in Ucluelet . En nu weer even terug van Scheveningen naar Groningen