Fischer.reismee.nl

Gray Jay

Dag 2: maandag 8 augustus.Op weg naar de Mount Arrowsmith - alwaar we wilden hiken - liep de linker achterband van onze gehuurde Chevrolet 4 Wheel Drive langzaam leeg. Van de snelweg af en naar de eerste de beste garage. De man had helaas tot 13.00 uur geen tijd om ons te helpen. Maar toen hij hoorde dat we uit Nederland kwamen en Fischer heetten, waren we opeens direct aan de beurt. Wat bleek? De man heette zelf Vissers. En zijn ouders waren - zoals zo vele Nederlanders - vlak na WO II naar Canada geëmigreerd. Zijn moeder kwam uit Roden en zijn vader uit Den Helder. Dat schept een (auto)band....
In Port Alberni haastten wij ons naar het plaatselijke visitors centre voor een kaart die ons de weg op de Mount Arrowsmith zou wijzen. Het vriendelijke meisje aan de balie legde uit hoe we bij het startpunt van de wandeling konden komen. Daarvoor moesten we eerst met de auto nog een flink stuk over een onverharde weg de berg op rijden. Wij blij dat die band gerepareerd was!
Op onze vraag of er boven ook beren zouden rondlopen antwoordde ze: "there is definitly wild life up there: bears and cougars." Wij keken elkaar aan...... Slik... Het aardige meisje zag onze blikken. "Just make a lot of noise, that keeps them away" zei ze om ons gerust te stellen. "And if you run into a bear: make yourself big. Don't run away!" Met enigszins knikkende knietjes trokken we toch maar onze bergschoenen aan.
Na een klein uurtje rijden kwamen we aan op de plek waar de wandelling begon.
Je loopt toch anders in zo'n bos rond in de wetenschap dat er ieder moment een beer je pad kan kruisen. Je kijkt anders om je heen. We waren er heel dubbel in. Aan de ene kant wilden we heel graag een beer in het wild zien, maar aan de andere kant ook weer niet. In ieder geval nu niet. Niet van zo heel dicht bij... Het maakte de wandeling wel spannend in een bos dat verder niet zo spannend was.
Maar we kwamen natuurlijk geen beer tegen. In de verste verte niet. En ook geen poema. Wel een ree. En een raaf. En twee schattige eekhoorntjes.
Na een half uurtje lopen gingen we behoorlijk stijgen. En op dat moment gebeurde er iets raars. Er kwam een grijs-zwart vogeltje met een wit kopje op ons af vliegen. Hij ging heel dichtbij op een tak zitten. En toen kwam er nog een. En nog een. En nog een. Allemaal kwamen heel dicht bij ons zitten. En als we verder liepen dan volgden ze ons. Ze vlogen van tak naar tak in ons spoor. Heel bijzonder! En als we even stil hielden dan vlogen ze rakelings langs ons heen. Die avond hebben we op Internet opgezocht wat voor vogeltje het was: een Gray Jay. Hij wordt ook wel de 'camp robber' genoemd omdat hij overal voedsel steelt, bij voorkeur van kamperende toeristen. Dat voedsel slaat hij op voor de koude winterdag. Dus dat kwamen ze ons doen: kijken of we iets aan hun wintervoorraad konden bijdragen!
Na de wandeling nog even in Port Alberni gekeken (Port Albino volgens Mark en Riemy). Het meisje van de visitors centre had ons gewezen op iets dat een alleraardigst haventje zou moeten zijn. Port Alberni ligt aan een hele diepe inham van de Pacific Ocean. Het haventje hadden we al snel gevonden. Maar het begrip alleraardigst heeft voor de Canadezen (die over het algemeen heel Amerikaans zijn) toch een andere betekenis dan voor ons. Het plaatsje ademt de sfeer van een bedrijventerrein. Zoals bij de meeste plaatsjes in de buurt werd ook hier straatbeeld gedomineerd door de architectonische hoogstandjes van de Walmarts, de Subway's en de drive tru's van MC Donald. Niet echt om over naar huis te schrijven....
We hebben er nog wel heerlijk gegeten in een (van buiten onooglijk) restaurantje met een prachtig uitzicht over de inham van de oceaan.

Reacties

Reacties

Chiene

Bedankt voor je weer mooie verhaal, wat een geluk dat jullie je naam hadden genoemd aan de garage houder, en dat hij ook nog oorspronkelijk uit nederland kwam.
Was de dame die jullie informeerde over het wandelpad en de beren, soms van amerikaanse afkomst, want in Canada zeggen ze toch dat je je juist klein moet maken, als je een beer tegenkomt?En dan als laatste opmerking, ik vind het knap dat je een hele alinea vol kunt schrijven over iets wat niet de moeite waard is om over naar huis te schrijven.
Maar ik ben nog steeds blij met jullie epistels, bedankt
Nog veel plezier. liefs

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!