Zondag 8 augustus

Vanochtend waren we al om 4:00 wakker. Ja wat wil je als je al om 22 :00 uur in bed ligt en de biologische klok nog niet aangepast is. We hebben het opstaan toch nog kunnen rekken tot 6:00. Het uitzicht vanuit de slaapkamers is net als in het hele huis geweldig. In een spiegelgladde zee weerspiegelen zich de bergen aan de andere kant. Met een beetje geluk kun je de skyline van Vancouver heel in de verte zien liggen. Een paar oranje zonnestralen wurmen zich door het wolkendek en geven de zee toch ook een beetje een Hollands kleurtje . Een zeehond die zijn hoofd even boven het water uitsteekt geeft even een knipoog of toch niet

Op de veranda horen we het gekwetter van wel 25 quails, (soort kwartels/patrijzen met een toefje op hun hoofd) die beneden rondscharrelen. Rond 7:00 uur krijgen we bezoek in de tuin onder de veranda van een paar reetjes. Jeetje, waar we anders zoveel moeite voor moeten doen in Europa om reetjes van dichtbij te zien, komen ze hier gewoon even langsJ. Als we wegrijden kan Riemy nog even heel dichtbij komen om ze te filmen.

Vandaag gaan we naar Nanaimo voor een Starbucks en daarna naar de Cathedral Grove. Nanaimo valt ons als plaatsje toch een beetje tegen, maar de Starbucks koffie gaat er wel in. De kinderen verdwijnen even om met een cadeau voor mij terug te komen: een selfiestok. Het blijkt dat het woord selfiestok ook zo geïnterpreteerd kan worden dat je het cadeau geeft aan je vader maar vervolgens selfie gebruikt

De rit naar Cathedral Grove bevestigt de verwachting die we hadden van Canada. Rijden door heel veel groen naaldwoud. Maar het is toch ook wel even wennen met die grote reclamebillboards langs de weg.

De Cathedral Grove is een gedeelte van het MacMillen Provincial Park met imposante grote oude bomen (red cidar /Douglas fir). Veel zijn al 500 jaar oud maar de oudste en grootste, die wedijvert met de Martinitoren, was al 300 jaar oud toen Columbus Amerika ‘ontdekte’.

De Canadezen hebben een pad aangelegd langs de staande en liggende woudreuzen aan beide zijden van de weg. Ondanks de hoeveelheid bezoekers op zondag heerst er toch een bijzondere sfeer in deze natuurlijke kathedraal. De kracht van de bomen is duidelijk voelbaar en helpt ons een beetje de jetlag te verwerken. Tussen de met mos begroeide giganten lezen we op de informatiebordjes dat veel van de omgevallen reuzen nog steeds belangrijk zijn. Ze bieden voedingsbodem voor nieuwe bomen. Het hout van de ‘dode’ bomen blijft vaak nog 100 jaar intact!. Voor de indianen waren de bomen levensbrengers en leverancier van waterdichte kleding, touwen, kano’s etc, etc.. Volgens overlevering van de indianen groeien de bomen op plaatsen waar goede mannen zijn begraven, zodat ze nog langer hun diensten kunnen bewijzen.

We hebben op de heenweg ook gezien dat er nog watervallen te zien zijn bij de Little Qualicum Falls, dus besluiten we ook daar nog de jetlag weg te wandelen. Ook een prachtige plek waar tussen al het groen een wandeling rondom de watervallen is aangelegd. Opvallend is dat er overal afrastering is rondom de watervallen en bordjes die aangeven dat er gevaarlijke plekken zijn. Dat is in de Oostenrijkse Alpen ondenkbaar. Waarschijnlijk zal er ooit iemand een ongeluk hebben gehad en zal het park aangeklaagd zijn . We lopen een stukje langs de rivier die de watervallen voedt, maar ja het zou toch zo maar kunnen zijn dat hier ergens een beer tegenkomt die aan het picknicken is. We zijn net op tijd voor de regen en een beetje onweer terug bij de auto.

De Canadezen lopen trouwens allemaal in korte broek alsof het 30 graden is, nou de gevoelstemperatuur is voor ons vandaag 13 graden. Zelfs aan het strand in Qualicum beach waar we ons tegoed doen aan een vertrouwd Noord-Amerikaans menu met Pepsi en friet (maar niet van Piet) doen we trui en jas aan. Das toch ook even wennen hartje zomer.

We sluiten de middag af met boodschappen doen in de supermarkt met de naam ‘Save on foods’. De betekenis is mij nog niet helemaal duidelijk want je krijgt niet het gevoel dat je ergens op bezuinigt. Canadezen weten wel van prijzen. Een pond Gouda kaas kost toch snel meer dan 16 Canadese dollars. Een zakje chips minimaal 3,5 dollar. Nou met nog wat andere kleine boodschapjes voor vandaag en morgenvroeg kon Pappa toch 180 CAD afschrijven , maar met de Save on Food klantenkaart wel met 15 Dollar korting. Dat dan weer wel, maar ja die prijzen is toch ook wel even wennen.